కపిల రాంకుమార్ || నిప్పురవ్వ ||

కపిల రాంకుమార్ || నిప్పురవ్వ ||
పలకే
జై్లు గోడ
బొగ్గు ముక్కే
అగ్గిరవ్వ
రుద్రవీణలు లిఖించి
పలికిన
తెలంగాణ
నవ వైణికుడు దాశరథి!
కొత్తపుంత తొక్కించిన వైతాళికుడు
ధిక్కార స్వరంలో
ధూర్జటిలా
రాజును లోకానికి బూజులా
నిర్భీతిగా దులిపిన
అభ్యుదయ పథగామి దాశరథి!
శాస్త్ర, సాంకేతిక, సామాజిక పరిణామ క్రమాన్ని 
విశ్వరహస్యాలను
నేటికీ సాగే కులదురహంకార అకృత్యాలను
గాయపడిన హృదయంగా
గేయమయం చేసిన వాడు
రాయబడని  కావ్యాలుగా
కోటి రతనాను  వీణమీటిన వాడు
యాత్రస్మృతి అందించినవాడు
ఆధునిక దాశరథి శతకంలో
బడుగుల ఆకలి కేక వినిపించిన వాడు
బలిసిన డబ్బున్నవాళ్ళ కొట్టుకుచచ్చే జబ్బును
విదితంచేసిన వాడు దాశరథి!
ముందు తరాలకు
రాజ్యానికి వ్యతిరేకంగా నినదించవలసిన
ఆవశ్యకతను గుర్తుచేసిన వాడు
కలాలు గర్జించే గళాలై
అనధికార శాసనకర్తలు కావాలని
దారిచూపిన వాడు  దాశరథి!

కపిల రాంకుమార్‌ ||గరగపర్రు ||

కపిల రాంకుమార్‌ ||గరగపర్రు ||
గొంతులో గరగర
గరగపర్రు కషాయం!
కళ్ళలో మిరమిర
గళాల శబ్ద ధూళి !

కపిల రాంకుమార్ || ఆ రోజులు ||

కపిల రాంకుమార్ || ఆ రోజులు ||
ఒరే దూరం
దాన్ని ముట్టుకోకు
దాన్ని కుక్క ముట్టుకుంది
అక్క బహిష్టయితే అమ్మమ్మ  వ్యాఖ్య
**
పిల్లా నీ కంచం గ్లాసు కడిగి
బాత్‌ రూమ్‌లో పేట్టు
అన్నింటిలో కలుపకు
చాప, చెంబు దుప్పటి జాగ్రత్త
ఎవరికీ తగలనీకు
**
ఒరే అబ్బీ
నువ్వూ స్కూలునుండి రాగానే
బట్టలు మార్చి వేరే పెట్టు
దానికి నీళ్ళయ్యేదాక నువ్వు దూరమే
అంటే అర్థంకాని వయసు నాది
**
అమ్మమ్మ  పూజ చేసుకునేటప్పుడు
కాని
వంటపని అయ్యేవరకు
ఎదురు రాకూడదు
కనపడిందా శాపనార్థాలే
ఆచారం లేదు, సంప్రదాయాం తెలీదంటూ
ఇల్లూ బజారు ఏకం చేస్తారీ కుర్రకుంకలంటూ
ఇలా ఐతే రేపెలా నెగ్గుకొస్తారాఓ అత్తారింట్లో అని
తిట్టుకుంటూ ఆవిడ మళ్ళి స్నానం చేసేది
**
గుడ్డలు జాగ్రత్త!
ఎక్కడపడితే అక్కడ పడేయకు
ఉతికి జాగ్రత్త పెట్టుకో
ప్రతీ సారి నా చీరలెన్ని చింపి యివ్వాలి
( నాప్కిన్‌/ వానిటీ షీట్లు ఆ రోజులకు రాలేదు )
**
ఆ మూడు రోజులు
అక్కకు నరకమే
అక్కతొ పాటూ నాకు పరీక్షే
కడుపునొప్పి అంటే
ఏదో కషాయం యిచ్చేది
అది ఏడుస్తునే తాగేది
నేల పడక
దోమల వేట !
**
అలా గడిచింది అక్క బాల్యం- యవ్వనం
కొన్నాళ్ళకు అమ్మమ్మ తెలుసుకుంది
లోకంతో పాటూ మారాలని అనుకుంది
లేకపోతేనా...
అక్క ఆరోగ్యం ఏమైయ్యేదో
బతికిపోయింది  చైతన్యం పొందిన అమ్మమ్మం వల్ల
**
అందుకే ఇప్పటికి
అన్ని యిబ్బందులు అప్పుడు పడినా
అక్క పెళ్ళికి అమ్మమ్మ చేసిన
సాయం అంతా ఇంతా కాదు
అమ్మమ్మ అంటే అక్కకూ ప్రాణం.
**
ఆ రోజుల్లో అలా వుండేవి
అంతే...
ఆరోగ్యానికి సవాలుగానే
గడిచినా
దరిమిల్లా సాఫీగా సాగిపోయింది కాలం
**
కపిల రామ్‌కుమార్‌ \\ ఎంత తేడా జెండా మోతలో \\
వాడు
భుజాన జెండా
కడదాకా మోయాలనుకున్నాడు
భుజం మీద దెబ్బలు పడినా
జెండా కర్ర విరిగినా
కొసను పట్టుదలగా నొక్కిపట్టి
ప్రాణం పోయినా వదలనన్నాడు
పార్థివ శరీరం మీద కప్పేవరకు
>>
వీడు
భుజాన జెండా
అజెండా కొత్తగా మారినపుడల్లా
చొక్కా మార్చేస్తాడు
జనాలను ఏమార్చేస్తాడు
జెండాలను మార్చేస్తాడు
పొట్ట గడవటం కాదు
మార్పిడిలో సొంత కట్టడం
కట్టుకోడానికి
>>..5.7.2017
రోటిలో తలదూర్చాక
ఎన్ని పోటులైనా
జి.యస్‌.టి పన్నులైనా
భరించాల్సిందే!
...
ఆలోచించడానికి
లోచనాలున్నాయి.
ఆచరించడానికి
చరణాలు కదలాలి కదా!

...
ఐ లవ్యూ చెప్పినంత
తేలిక కాదు
ఐ ఓవ్యూ అని
కొనసాగటం!

...

1.కపిల రాంకుమార్ || శత్రువెవరు ? ||

1.కపిల రాంకుమార్ || శత్రువెవరు ? ||
ఏ జనమైనా
ప్రభంజనమై
బహుజనమై
గర్జించాలసిందే
ఏవరిమీద!
కనబడే దాష్టికంపైనా?
కనబడని దుష్టుడిపైనా?
ఆ దాక్కునివున్న
శత్రువెవరో కనిపెట్టండి
వాని ఆట కట్టించగ
ఒక్క తాటి సమకట్టండి
ఐక్యతగా ఉద్యమించండి
2.కపిల రాంకుమార్ || ఆత్మీయం||
సంతానం
మన సొంతం లేదా
సామర్థ్యం అనే భ్రమలు వద్దు
సాధించిన
ఫలితాలే
మనకు ముద్దు
గురువుగా ఎందరినో
ఎదిగేలా చేసానని ఉబ్బిపోకు!
ఉన్నతంగా ఎదిగినా
ఆ కొందరిలో
నీ ముందు ఒదిగిన
విద్యార్థి అధికారైనా, రాజకీయనేతైనా
నీ బిడ్డే అని గర్వపడు!
అపుడే తల్లి దండ్రులకైనా
గురువు కైనా
గర్వ కారణం!
అత్మీయమైనా
పదిలపరుచుకునే
జ్ఞాపకమైనా
ఆ క్షణాలే ఉద్విగ్నమైనవి!

కపిల రాంకుమార్ || మినీలు వానా కాలం ||

 కపిల రాంకుమార్ || మినీలు వానా కాలం ||

1.కథ కాటికి
వ్యథ కంటికి
భావం ముద్రై
కాలనాళికైంది -
**
- కథకుని స్మృతిలో
2.ఎత్తి చూపటం
ఇష్టముండదు
బూజు దులిపితే
కష్టముండదు
3.నా తలపులలోనుండి
తొలిగిపోయాక
నీ తలుపులు తెరిచి వుంచి
ఫలితంలేదు నేస్తమా!
మనసు మలుపు తిరిగి పోయాక
అన్నీ మరుపులేగా
గతాన్ని విసిరేసిన
మాయని మరకలేగా!!
4.గుబురుల్లో
కబుర్లు
ముసురుకు
తడిసాక
మొలకెత్తిన
అంకురం
ప్రేమెనా!
5.ముషాయిరాలో
మురిపాలున్నా
వాయిదాల్లో
ఫాయిదా వుండదు!
6.గడుసరి
ప్రేమకి
డాబుసరి
ముగింపా?
7.సంసారమైనా
సంగీతమైనా
సంగతులు
తప్పనంతవరకే
గమకాలు పలికినా
గమనాలపైనే ఆధారం!
8.పదవిలో వున్నాడని
పొదివిపట్టుకున్నావు
పెదవి కొరికినపుడు
కాండ్రించి వుమ్మావు

--- జర పైలం బిడ్డా
మగాడు మృగాడు కదా!

||కపిల రామ్‌కుమార్ ||నిశ్శబ్దం బద్దలవ్వాలి||

||కపిల రామ్‌కుమార్ ||నిశ్శబ్దం బద్దలవ్వాలి||
అవును
మౌనాన్ని మూలకి నెట్టి
మూలాన్ని వెలికితీసి
మూలకాన్ని మించిన
క్షిపణి ఒకటి
పేల్చాల్సిన సమయం వచ్చింది
చాప కింద నీరులా
మౌఢ్యపు భావాల్ని వ్యాపింపచేసే
అదృశ్య యంత్రాంగాన్ని కనిపెట్టాం
అది విశ్వరూపం చూపేలోపే
జాఢ్యం మూలవాసులను నాశనం చేసేలోగా
మూలాలతో సహా పెరికివేసి
విధ్వంశం చేయాల్సిన అవసరమేర్పడింది
తినేతిండిని నియంత్రిస్తూ
ఉండే గూటిని కూల్చేస్తూ
గుమిగూడి సమాలోచనచేయనీకుండా అడ్డుకునే
కుతంత్రపు శక్తుల యుక్తులను
బట్టబయలు చేసి బట్టలూడదీసి తన్ని తరిమే
పని ఒక్కటే మిగిలింది!
ఎన్నో భ్రమల మాయాజాలంతో
ముచుకొస్తున్న ఉపద్రవాన్నాపాలంటే
కలాలు గళాలెత్తాలి
ఉక్కు పిడికిళ్ళై నిబద్ధతా కొడవళ్ళై
సమూలంగా మట్టుపట్టె తరుణ ఆసన్నమైంది!
అవును
చిన్న పెద్ద మగ ఆడ తేడాలేక
సమరానికి సిద్ధం కావాలి!
అదుగో నగారా మోగుతోంది!
మౌనాన్ని బద్దలు కొట్టండి!
సకల జనుల ఐక్య ఉద్యమం ఉప్పెనవ్వాలి!
ఆధిపత్య వర్గాలకు భరత వాక్యం పలకాలి!
తక్షణమే ఒక విస్ఫోటనం
ఒక విప్లవం జమిలిగా
పురాతన పన్నాగాలు పునరుద్భవించే అవకాశంలేని
మార్పు రావాలి!
సామాజిక రాజ్యం కొరకు
నిత్యకృత్య అకృత్యాలకంతం పలికే దిశగా
మదాంధుల గురుతులు తెగిపడేలా
మరో దక్ష యజ్ఞం జరగాలి!
అవును
అందుకే మౌనం బద్దలవ్వాలి

కపిల రాంకుమార్ || నిప్పురవ్వ ||

కపిల రాంకుమార్ || నిప్పురవ్వ ||
పలకే
జై్లు గోడ
బొగ్గు ముక్కే
అగ్గిరవ్వ
రుద్రవీణలు లిఖించి
పలికిన
తెలంగాణ
నవ వైణికుడు దాశరథి!
కొత్తపుంత తొక్కించిన వైతాళికుడు
ధిక్కార స్వరంలో
ధూర్జటిలా
రాజును లోకానికి బూజులా
నిర్భీతిగా దులిపిన
అభ్యుదయ పథగామి దాశరథి!
శాస్త్ర, సాంకేతిక, సామాజిక పరిణామ క్రమాన్ని 
విశ్వరహస్యాలను
నేటికీ సాగే కులదురహంకార అకృత్యాలను
గాయపడిన హృదయంగా
గేయమయం చేసిన వాడు
రాయబడని  కావ్యాలుగా
కోటి రతనాను  వీణమీటిన వాడు
యాత్రస్మృతి అందించినవాడు
ఆధునిక దాశరథి శతకంలో
బడుగుల ఆకలి కేక వినిపించిన వాడు
బలిసిన డబ్బున్నవాళ్ళ కొట్టుకుచచ్చే జబ్బును
విదితంచేసిన వాడు దాశరథి!
ముందు తరాలకు
రాజ్యానికి వ్యతిరేకంగా నినదించవలసిన
ఆవశ్యకతను గుర్తుచేసిన వాడు
కలాలు గర్జించే గళాలై
అనధికార శాసనకర్తలు కావాలని
దారిచూపిన వాడు  దాశరథి!

కపిల రాంకుమార్‌ || అస్పష్ట జ్ఞాపకం||

కపిల రాంకుమార్‌ || అస్పష్ట జ్ఞాపకం||
అట్లతద్ది ఆటల్లో
చెట్టుకొమ్మన ఊయల్లో
బాల్యపు ఊసూలెన్నో కలబోసుకుంటూ
మగ ఆడ తేడలేకుండాచెట్లమ్మటి గుట్లెమ్మటి
తోసుకుంటూ గిచ్చుకుంటు
ఊహతెలియని జతకట్టుకుంటూ
వాగులెమ్మటి ఇసుకలో దుదుంపుల్లలాడుకుంటూ
అమ్మా నాన్నలాడుకుంటూ
గువ్వలమై ఎగిరిన రోజులు
గునగునమంటూ యాదిచేస్తుంన్నాయి!
**
పండుగలకు పబ్బాలకు
కలసికట్టుగ సామాగ్రితెచ్చిన రోజులు
తొక్కుడు బిళ్ళ, గుడుగుడు కుంచం గుండేరాగాలాడిన రోజులు
ముక్కుడు గిల్లులాట, చేలగట్ల పరుగులెత్తిన రోజులు
కలువపూలకోసం ఒక గుంపు
తామరపూల కోసం ఒక గుంపు
పోటీపడి ఈదులాడిన రోజులు
**
దీపావళి ఉప్పు పొట్లాలు
గోగుకాడ దివిటీలు
నాగులచవితికి దాచుకున్న రోజులు
కార్తీకపున్నమికి ఎగరేసిన తారాజువ్వలు
పోటీపడి కాల్చిన రోజులు
**
పరీక్షల హడావుడికి
కొత్త కలాలకోసం దెబ్బలాడుకున్న రోజులు
ఉదయాన్నే చద్దన్నంలో ఆవకాయతో వెన్నముద్దలేదని
గడ్డ పెరుగు పోయలేదని మారాము చేసిన రోజులు
పుస్తకాలు ముందేసుకుని
ఒకరికొకరం వల్లెవేయించుకున్న రోజులు
**
మాయదారి వయసులొచ్చి
లంగావోణీల్లో ముద్దబంతి పూవులైన నేస్తగాళ్ళతో
ఆ ఆటలు బందయినా
స్నేహ బంధం నిలుపున్న రోజులు 
ప్రేమలు దోమలు అంటూ చదువు చెడకొట్టకండంటూ
పెదనాన్న మందలింపులు
చిన్నత్త సలహాలు, చెవి మెలిపెట్టి తీయించిన గుంజీలు
**
ఇక ఉద్యోగాల్లో కొందరు
ఇతరేతర వ్యాపకాల్లో కొందరు
చెల్లా చెదరైనా
వయసు పక్వానికొచ్చి అత్తారింటికి కొందరు
పిల్లలతో కుటుంబాలతో బిగించబడినా
సంవత్సరానికొకసారైనా కలసి నెమరేసుకున్న రోజులు
ఉత్తరాలు రాసుకునేవాళ్ళం
తరువాత ఫోనులు చేసుకునేవాళ్ళం
ఇక యిపుడైతే మెసేజీల పాలై
ఆనాటి అనుబంధాలు దూరమైనట్లనిస్తుందని
సరోజ, సుజాత, వెంకటీ, కృష్ణమూర్తి
ఫేసుబుక్కులో మొత్తుకున్నారు
**
ఆ రోజుల్లో జాజిపందిరికింద కందిరీగ కుట్టి
ఒక కన్ను పోయిగోలపెట్టిన  గౌరి
పొలంగట్టున చెట్లకింద ముంజెలు తింటూ గట్టుజారిపడి
విరిగిన కాలుతో  వెంకటి
కళ్ళముందు మెదిలే ఎల్లని, నల్లని మబ్బుదొంతరల రోజులు
గుర్తుకొస్తుంటే మసక కళ్ళను కన్నీరు కడుగుతున్నది
మనవళ్ళతో పాత అస్పష్ట జ్ఞాపకాల తెర!