కపిల రాంకుమార్|| జుమేదార్ హం||

కపిల రాంకుమార్|| జుమేదార్ హం||
పర్సోం యా కల్
కల్ నహీ హైతో ఆజ్
క్యో అత్యాచార్ కీ కబర్
బార్ బార్ సున్‌నా పడ్‌తాహై?
యా దూర్‌దర్శన్‌ ఇసాఫ్‌సే దేఖ్‌నా పడ్‌తాహై?
క్యోం హమారా కానూనన్‌కా హాత్ బేకార్ హువా?
యా నిస్సార్‌హువా?
నైతో ఇన్‌సానియత్ మరాహువా?క్యా?
వజే క్యాహైకీభీ
ఇసీతరఫ్ ప్రతీదిన్‌ క్యో మ్‌ వ్యాకులతా పైదా హోరహాహై?
చలతారహతాహై!  జలతారహతాహై!
అంత్ కబ్ హోతా మాలూమ్‌ నహీ హై?
హమేషా కయీ దిన్‌ జారీ రహతాహై క్యా?
కౌన్‌ హై ఓ దోష్?
ఔరత్ యా మర్ద్ !
నహీఁ!
మేరే విచార్ సే దోషీకా మతలబ్ తక్‌దీర్ కభీ నహీఁ!
ఓ బాత్ చోఢ్‌ మగర్ మెరే బాత్ సునో
మాఁ, బాప్, గురూ ఔర్ సమాజ్ చారోఁ దోషీ మాన్‌తాహుఁ!
పరివర్తనశీలతా ఇదర్ ఘర్‌సే స్కూల్‌ తక్‌
స్కూల్‌సే సమాజ తక్ ఆధారిత్‌ హై!
ఇస్‌లీయే ఓ చార్ దోషీ మాన్‌తాహూఁ!
సహీ సమయ్ పర్ సహీ శిక్షణా న దేనేకే వాస్తే
బార్ బార్ వహీ దుర్ఘటనాయేఁ పునరావృత హోరహాహైఁ!
జర సోచ్‌ సమజ్‌కర్ ఆజ్‌ సే హమారా బచ్చోంకీ మన్‌మే
సద్బుద్ధిశీలతా పైదాకర్‌నా
హమరా ఫర్జ్‌ బన్‌తాహైఁ!
క్యోం కీ జుమేదార్ హమ్‌ హైఁ!

--25.10.2013. 5.00 am

Poetic Flag

kapila Ramkumar || Poetic Flag||
**
Flow of noble thoughts
flourish in my poetry
Row of joyful plots
Filled in a confident pottery
Wakes up like a Sword
Swinging heart
Pours sweetly blend
Poetic expressions are
Pro-people aspirations
Lit to be a bright Light
Every steps move forward more
Not even looking back
Interest based emotions
Prepare boldness to Fight,
Like a hoisted Poetic Flag
***

19.10.2013 @11.20 am.

|| కరో యా మరో!||

కపిల రాంకుమార్|| కరో యా మరో!||
ఆజ్ కల్ - రోజ్ భర్
నిర్భర్ సే కామ్‌ కర్నేకి బాద్
పూరా పేఠ్ భర్నా
బహుత్ తక్ లీఫ్  హోరహాహైఁ !
ఇస్ కే వూపర్
కుటిల్ అంజానీమే
నేతోంసే నిభానాభీ
బహుత్ ముష్కిల్ హోరహాహైఁ!
గలే పర్ దబావ్ బడ్ జాతారహాహైఁ
గల్లీ పర్ భీ భీతర్
వహీ అసర్ ఇస్త్ మాల్ హోరహాహైఁ
అవాజ్ ఉఠానేకిలియే ఓ మనాకరతారహాహైఁ
జంగిల్, జమీన్‌, జల్ సే - అల్విదా కెహనాపడతారహాహైఁ
జర సోచో! యారో!
కిసీమోడ్ పర్ కదం కదం  మిల్కర్ చలనా హైనా?యా నహీ?
అంకుశ్ కే విరుద్ధ్  అవశ్య  లఢనా హైనా? యా నహీ?
క్యా హం సభీ  మద్దత్ దేనా హై? యా నహీ!
యా చుప్కర్  భైఠేంగీ?
నైతో దురంత్ ఆవాజ్ దేంగే! యా నహీ
సోచ్ సమజ్ కర్ హాత్ మిలాయియే
ఉస్ అన్యాయ్ పర్ లఢనే వాలోంసే!
నిర్ణయ ఆప్కా!..ఉస్కే ఫల్ భీ ఆప్కీ హోగీ!
కరో యా మరో - ఆజ్ నహీ ఇసీ వక్త్  ఫైసలా కరో!
____________________________
18.10.2013 - సాయంత్రం 4.37
_____________________________
చిరు ప్రయత్నం ....ఇందులో నాకు ఓనమాలు, సరిచేసే అవకాశం

హక్కును కవి మిత్రులకే దఖలు చేస్తున్నాను

ఆశంస

కపిల రాంకుమార్||ఆశంస ||

నా మది గదిలో
అక్షర గరిమలెన్నో
ఎద గుడిసెలో
ఊసుల సరిగమలెన్నో

పరదాల మాటున
సరదా మాటలెన్నో
ఒకరినొకరిని కలిపే
స్నేహానుభూతులెన్నో

పయోముఖ విష కుంభాలకు దూరంగా
అమృతమయ సావాసం నిలుపుకోవాలి!
సంయమనం అందుకో
సంస్కారం పెంచుకో!

కలతల కలల కలుషాల కాసారంలో
కలవరాలకు దూరంగా
కవి ' తల ' లోని కవితల సౌరభాన్ని చేరుకో
సాహిత్య సౌధాన్ని కలకాలం కాపాడుకో!

16.10.2013 ఉదయం 11.45.

కపిల రాంకుమార్ || వితంతుపూజ -సంప్రదాయం||

కపిల రాంకుమార్ || వితంతుపూజ -సంప్రదాయం||
మొన్నమొన్నటి వరకు ఉత్తరాలు రాసేటప్పుడు పెద్దలను గౌరవసూచకంగా మహారాజశ్రీ,
బ్రహ్మశ్రీ వేదమూర్తులైన, అని మగవారిని సంబోధించి వ్రాయటం, అదే విధంగా ఒక వేళ
వితంతువులకు రాసేటప్పుడు గంగా భవానీ సమానురలైన అని పేర్కొనటం మనకు
తెలిసినదే. సాధారణంగా వితంతువులను కొంచెంహీన భావంతో చూడటం, చులకన చేయటం,
వారిచే చాకిరీ చేయించటం, కాస్త అంద విహీనంగ కనబడేలా శిరోముండనం చేయించడం,
పూలు, గాజులు, పసుపు, కుంకుమలకు, రంగు చీరలకు దూరంగావుంచడం ప్రాచీన సంప్రదాయం.
కేవలం తెల్ల ముతకచీర కట్టుకుని, కటికనేలమీద శయనించడం, ఎవరికి ఎదురు పడకుండటం లాంటి
ఆంక్షలు మెండుగావుండేవి. వాటిపై వీరేశలింగం వంటి వారు సంస్కరణ ఉద్యమాలు చేసారనేది,
యిప్పుడూ  ఆనిర్బంధాలు, ఆంక్షలు అంతగాలేవని తెలుసు. అటువంటి పూర్వసువాసినులకు

(వితంతవులకు) పూజర్హత కల్పించి, పూజించి, వారిచే దీవెనలు పొంది సంప్రదాయమొకటివుంది.
అదీ దక్షిణాది తమిళ దేశంలో మనకు కనపడుతుంది. వివరాలలోకి వెడితే ఉత్తరాదికి వచ్చిన స్థిరపడిన ఆర్యులు
కొంతకాలానికి వారిలో కొందరు దక్షిణ భారదేశానికి తరలివచ్చారనేందుకు చారిత్రాఢారాలునాయి.
అలా వచ్చిన వారు సుమారు ఎనిమిదివేలమందికిపైగా గుంపుగా తమిళనాడులో స్థిరపడ్డారు. వారిని
' అష్ట్ర సహర జాతీ అని పిలుస్తారని, అస్ట్రవస్త్రం అనే స్థానిక సంప్రదాయబ్రాహ్మణ వంశాలతో కలిసిపోయారని
తెలుస్తున్నది. కోయంబత్తూర్, ఈరోడ్, సత్యమంగళం ప్రాంతాలలో విస్తరించారని రూఢవుతున్నది.
 ' కౌండిన్యస '  గోత్రీకులైన బ్రాహ్మణ వంశాలలో జరిగే ప్రతీ శుభకార్యక్రమనిర్వహణాలకు ముందుగా
విధిగా వారు నిర్వహించే పూజా విధానమే మనం యిపుడు తెలుసుకొనబోతున్నాం. ప్రతీ శుభకార్యానికి
ముందు ముఖ్యంగా వివాహాది కార్యాలలో వితంతు పూజ తప్పనిసరిగా చేసికానిప్రారంభించరు.
కుటుంబ, లోక శాంతి సౌఖ్యాలకు అభివృద్ధికొరకు జరిపే ప్రార్థనలు సైతం వితంతు పూజలతో
ప్రారంబమవటం ఒక ప్రత్యేకత సంతరించుకున్న సంప్రదాయం. (గణపతి పూజ మాదిరి)
ఒక వితంతువు, ఆమెతో పాటు ఐదుగురు ముత్తైదవులు, ఒక బ్రహ్మచారి ( మొత్తం యేడుగురికి)
పూజలు నిర్వహిస్తారు. ఈ వితంతుపూజ తరువాత సుమంగళిపూజ జరుపుతారు. అందరికీ తాంబూలాలు,
ఫలాలు, సమర్పించి, అత్యంత భక్తిశ్రద్ధలతో పూజలు నిర్వహించుతారు. ముఖ్య అతిథి గౌరవం ఆ వితంతువు
పందుతుంది. గౌరవంగా సంభావన, బహుమతి, దక్షిణ యివ్వటం పరిపాటి. అయితే పూజందుకునే
వితంతువు తప్పనిసరిగా కొన్ని నియమ నిబంధనలు పాటిస్తున్న వారినే యెంపికచేస్తారు.
సాత్వికాహారం తీసుకునేవ్యక్తి, నియబద్ధ జీవితం గడిపేది, పసుపు, కుంకుమ, రవిక లాంటివాటిని
విసర్జించినదైన వితంతువు మాత్రమే పూజార్హురాలు. ఆమెకు తొమ్మిది గజాల చీర ధరింపచేసి
దైవ పీఠంపై కూర్చుండ పెట్టి, ఆ రోజున జరిపే దుర్గా పరమేశ్వరి పూజలో దేవికి ప్రతినిధిగా పరిగణిస్తారు.
పురోహితులు కాని, యింటి పెద్దగాని, (మగ/ఆడ) ఈపూజా విధానాన్ని నిర్వహిస్తారు. తొమ్మిది గజాల
చీర యిచ్చేముందుకూడ పూజ చేస్తారు. ఆ చీరను పూర్తిగా తడిపి, యెండపెట్టి, ఆరిన తరువాత
మడతపెట్టి దేవతముందు పళ్ళెంలోవుంచిం ఆ చీరకు మాలిన్యం అంటకుండా పైన అరటి ఆకు
(దుమ్ము, ధూళి పడకుండ) కప్పి, అరటి ఆకుపైనే పసుపు, కుంకుమ, పూలతో పూజచేస్తారు. ఆ చీరని
ఆ వితంతువు అందిస్తారు. అపుడామె ఆ చీర ధరించి తిరిగి దైవ పీఠంపై కూర్చుంటుంది. ఆ రోజు
తయారు చేసిన పిండివంటలు ఆమెకే మొదట దేవతగా భావించి నైవేద్యం పెడతారు. తరువాత మహిళలందరు
ఆ దేవతతోపాటు కలిసి భోజనం చేస్తారు. భోజనానంతరం మొదట కుటుంబంలోని పురుషులు వచ్చి
ఆమెకు నమకరించి,ఆమె దీవెనలు తీసుకుంటారు. వివిధ బహుమతులు, రొఖ్ఖం, కానుకలు యిస్తారు.
అందరు అశీర్వచనాలు పొందిన తరువాత ఆమె తనకు యిచ్చిన కాఉకలు, దక్షిణ, కొంత భాగాన్ని తిరిగి
ఆ కుటుంబానికి అందిస్తుంది. అది మహా ప్రసాదంగా స్వీకరిస్తారు..
_______________________________________________.
--చాల సంవత్సరాల క్రితం ఒక పత్రికలో '' మోరపాకుల '' పేరుతో వ్యాసం ప్రచురణ జరిగింది. దానని
జీర్ణ దశలో కాస్త సంస్కరించి(కనపడని అక్షరాలను సరిచేసుకొని) అందరికి ఈ విషయం వ్యాప్తిచేయాలని
వితంతువులను గౌరవించడం ఒక సుసంప్రదాయమని తెలపాలని సేకరించాను. 
_________________________________________________
5.10.2013 సాయంత్రం 4.35

|ఉర్దూ భాషా సాహిత్యాలు||

కపిల రాంకుమార్||ఉర్దూ భాషా సాహిత్యాలు||

భాష: ఉర్దూ  భారతదేశంలో రూపొందిన భారతీయ భాష.ఇది విదేశీ భాష కాదు.ఏదో ఒక జాతికి,
ఒక మతానికి చెందినది కాదు.ఈ  భాషలో భారతీయ భాషా శబ్దాలతో పాటు,ఫార్సీ,అరబ్బీ,తుర్కీ
శబ్దాలు విరివిగా చేరివుంటాయి.దీని కవితా రీతులు, కవితా సామాగ్రి చాలవరకు ఫార్సినుంచి దిగుమతి
అయింది.ముసల్మానుల సంపర్కంవలన, ఆక్రమణలవలన, మనదేశ రాజకీయ సామజిక పరిస్థితుల్లో
విశేషపరివర్తన కలిగింది. ఉర్దూ అనే పదాంకికి తుర్కీ భాషలోని URDU అనే పదం మూలం. ఇంగ్లీషు
లోని HORDE అనే పదాని జన సమ్మర్థం, సైన్యం, సైనిక శిబిరం అనే అర్థాలున్నాయి. సైనిక
సమూహాల సాంకేతిక భాషగా ఉర్దూ ఆవిర్భవించటానికి అవకాశం యేర్పడింది, తప్ప ఇది విదేశీ భాష
యెంతమాత్రం కాదు.18 శతాబ్ది ఉత్తరార్థానికి పూర్వం దీనిని చరిత్రకారులు,సాహిత్యకారులు హిందీ,
హిందునీ, హిందుస్థానీ, జబానె-హిందుస్తాన్‌,ఉర్దూయె-మొఅల్లా, రేఖ్తా అని అనెక్ పేర్లతో చలామణి
అయ్యేది. అనేక భాషల సమ్మేళనం వలన రేఖ్తా అని పిలిచేవారు.

దక్కనులో ఉర్దూ: ఖిల్జీ ఆదుషా కాలంలో దండయాత్ర జరిగిన తర్వాత మొహ్మద్ బీన్‌తుగ్లక్ రాజధానిని
ఢిల్లీ నుండి దేవగిరికి, తదుపరి అది దౌలతాబద్ అయింది. మళ్ళి దౌలత్ బాద్ నుండి ఢిల్లీకి మారింది.
1347 లో దక్కనులో బహమనీ వంశస్థాపన జరగటం చారిత్రిక పరిణామం వలన, పరిణితి చెందిన భాషగా
ఉర్దూ గుజరాతు మీదుగా దక్కనులో వ్యాపించింది.గుజరాత్ పదాలను కూడ కలుపుకొని ' గుజరీ '
అయుందని పరిశీలకుల అభిప్రాయం.  

భాషా వ్యాప్తిలో సూఫీ పకీర్ల పాత్ర యెంతగానో వుంది, ఖ్వాజా మసూద్ సాద్ సల్మాన్‌ (1046-1121)
ఖ్వాజా మొయీనుద్దీన్‌ చిష్తీ (1140-1268) బాబా ఫరీద్ గంజ్ షక్కర్ (1173-1265)
నిజాముద్దీన్‌ ఔల్యా (1238-1325) అమీర్ ఖుస్రూ(1253-1325) ఖ్వాజా బందా నవాజ్
గేసూదరాజ్ (1321-1422) మొదలైన సూఫీ యోగులు ముఖ్యులుగా పేర్కొంటారు.

వలీ దక్కం అహ్మద్ ను ఆదికవి అంటారుిఉర్దూ గజళ్ళకు ఓరవడి దిద్ది,దక్కనీ శబ్దాలు తగ్గించి పారసి
శబ్దాలకు పట్టంకట్టాడని, మన నన్నయ్య చేసిన పనే ( సంస్కృత పదాలు చేర్చినట్టు) ఇతను పార్సీ సంప్రదాయాలను,
భావాలను అందలమెక్కించాడు.చారిత్రకంగా చూస్తే మొదటివాడు కాకపోయినా, భాషకు ,కవిత్వశైలికి
కొత్తరూపాన్నివ్వటం వలన ఆదికవిగా గుర్తింపు పొందాడు. అతనిని అనుసరిస్తూ సిరాజ్ ఔరంగాబాదీ,
1160 పంక్తుల బూస్తానె-ఖ్యాల్ మస్నవీని రెండు రో్జులలో రాసాడు. బహరీ అనే కవి మస్ననీ మన్‌లగన్‌ వ్రాశాడు.

18 వ శతాబ్దిలో  ఉత్తరారిద్లో ఉర్దూ కవిత: సిరాజుద్దీం ఆలీఖాన్‌, షాహిహతిం, సౌదా,మీర్,దర్ద్
మీర్ తఖీమీర్ (1722-1810) మీర్సోజ్,  టేక్చంద్ బహార్,నందరాం ముఖ్లిస్, భికారీలాల్
మొదలైనవారు పేర్కొనవచ్చును.అయోధ్య నవాబులు కూడ సారస్వత పోషణ బాగా చేసారు.షేక్ ఇమాం
బక్ష్ నాసిఖ్ ( 1771-1838) హైదరలీ ఆతిష్ ( 1778-1847)

మస్నవీ = ప్రబంధ కావ్యాలు , మర్సియా = స్మృతి కావ్యాలు, గా ప్రసిద్ధిచెందాయి.ప్రముఖులుగా కొంతమందిని
పరిచయం చేస్తాను.  కవిత్వమంటే ప్రణయ భావాల గజల్ రచనే కాదని, ఏదైనా కవిత్వానికి
అనర్హం కాదని ఆనాడే భావించిన కవిసత్తముడు నజీర్ అక్బరాదీ (1735-1830) అయితే సంప్రదాయ
చాదస్తపు సాహిత్యకారులు ఇతనిని కవిగా గుర్తించలేదు. కాని ఈ నాటి సాహిత్యకారులు, విమర్శకులు ,సాహిత్య
చరిత్రకారులు నజీర్ అక్బరాదీని మహాకవిగా  గుర్తిస్తారు.ఢిల్లీకి చెందిన  మిర్జా సదుల్లా బేగ్ ఖాన్‌ గాలిబ్
(1797-1969) మోమిన్‌ ఖాన్‌, ముస్తఫాఖాన్‌ షేఫ్తా, సర్ సయ్యద్ అహ్మద్ ఖాం(1817-98)
మౌలానా మొహమద్ హుసేన్‌ ఆజాద్ (1833-1910), ఖ్వాజా అల్తాఫ్ హుస్సేన్‌ హాలీ(1836-1914)

అభ్యుదయ రచనలు: కిషన్‌ చందర్, ఇస్మత్ చొగ్తాయ్, సాదత్ హసం మంటో, రాజేంద్రసింగ్ బేడీ,
రషీద్ జహా, రజియా సజాద్ జహీర్, జ్ఞానపీఠ పురస్కార గ్రహీత ఖురతుల్ ఐన్‌ హైదర్(1989)
షాయిర్ ఇంఖిలాబ్ గా పేరొందిన జోష్ మలీహాబాద్, ప్రొఫ్ఫెసర్ రఘుపతి సహాయ్ ,ఎహసాన్‌ దానిష్,
ఆదమ్‌, ఫైజ్ అహమద్ షైజ్,ఇస్రారుల్ హఖ్ మజాజ్, సికిందరలీ వజ్ద్, మఖ్దూమ్ మొహియుదీన్‌
సుల్తాంపూరి, కైఫీఅజ్మీ, నజీరలీ అదీల్,సామల సదాశివ, దామోదర్ జకీ, రాఘవేంద్రరావు జబ్జ్ ,
కాళోజీ రామేశ్వర రావు,

పాశ్చాత్య్ల కవులు: బెంజిమన్‌ షుల్జ్, జాన్‌గిల్ క్రయిస్ట్ (1759-1848) గిల్ క్రయిస్టు (లండన్‌)
రాబర్ట్ క్లార్క్, ఈ.హెచ్.ఎం.వాకర్, జోసఫ్ ఎవన్‌, మౌల్వీ ఇమాముద్దీన్‌, జె. అలీబక్ష్
......ఉర్దూ సాహిత్యాన్ని సుసంపన్నం చేసిన వారెందరో మహానుభావులు అందరికీ వందనాలు.
_________________________________
భారత భారతి - గ్రంథం నుండి సేకరించినది. తెలుగు విశ్వవిద్యాలయ ప్రచురణ
__________________________________   
4.10.2013 సాయంత్రం 6.30 

|| సోమసుందర్ -వజ్రాయుధం ||

కపిల రాంకుమార్|| సోమసుందర్ -వజ్రాయుధం ||
తొలికూర్పు (1949  విరోధి ఉగాది - మార్చి)
' ఒక వ్యక్తి యొక్క సాంఘిక జీవనమే అతని చైతన్యాన్ని నిర్ణయిస్తుంది '' అని చెప్పాడు కారల్ మార్క్స్
సోమసుందర్ కవిగా పాడటానికి గొంతు సవరించుకుంటూన్న రోజుల్లో చరిత్ర భూస్వామ్య వ్యవస్థ నశిస్తూ,
బూర్జువా వ్య్వస్థ పరిపాలనాధికారాన్ని ఆశిస్తూన్న కాలమని చెబూంది.  ఆనాటి కవిత్వం విరగబడి సనాతన
చైతన్యం తిరగబడి కొత్త కొత్త దారుల్ని త్రొక్కి త్రొక్కి విసిగి వేసారి చివరికి వెగటుగా, వికారంగా,విషాదంగా
ఆత్మఖండన వ్యాపారంగా తయారైంది.  బూర్జువా వర్గపు ఉనికికి అనుకూల వాతావరణాన్ని  వ్యక్తిగత
అహం కలిగిస్తుంది. కనుక ఆ రోజుల్లో కవితకదే నినాదమైంది. కవిత్వం పరిసర నగ్న వాస్తవికతను కళ్ళు
విప్పి చూడలేక నిరంజన కళకోసం ఆకాశపుదారులు పట్టి '' దిగిరాను గిగిరాను దివినుండిభువికి '' అంది.
దానితో ద్రష్ట అయిన  కవి భ్రష్టుదయ్యాడు. అతని అనుభూతి కూడ నశించింది.  దానితో అసంఖ్యాకమైన
ప్రజానీకం కవిత్వాన్నీ చదవటం మానేసింది. కవిత్వం తనకవసరమనే సంగతినే విస్మరించింది. కనీసం
దానిని అర్థం చేసుకోటానికి కూడ అది ప్రయత్నించలేదు. ఎందు చేతనంటే కవిత్వం జీవితానికి అంత
దూరమైపోయింది (అందనంత)కనుక. ఈ సత్యాన్ని కవిగా సోమసుందర్ గ్రహించాడు.
పెద్దాపురం తాలూకా శంఖవరం గ్రామంలో 1924 నవంబరు జన్మించి 1933 నుండి 1945 వరకు పిఠాపురం
రాజా హైస్కూల్ చదువు, కాకినాడ కాలేజి చదివాడు. 1944 నుంది రచనా వ్యాసంగం. అభ్యుదయ రచయితల
సంఘ ఉద్యమ ముఖ్య కార్యకర్తలలో ఒకడు. తూర్పు గోదావరి జిల్లా పిఠాపురం స్థిర నివాసం.
అందుకే ఈ కవి '' తన చరిత్ర తనే పఠించి ఫక్కున నవ్వింది ధరణి, తన గాథను తనే స్మరించి భోరున
యేడ్చింది ధరణి ' అన్నాడు. అంతటితోనే అతను చెప్పదలచుకొన్నది పూర్తికాలేదు. యథార్థ జీవితాన్ని
సంగ్రహించి " బూర్జువా వర్గం " తమ దోపిడి, తమ పాలన, తమ వర్గస్వలాభాలను సుస్థిరంగా నిలపాలని
 సర్వజనానీకంపై యేలుబడిని సాగిస్తున్నదనే పరమ సత్యాన్ని అర్థం చేసుకున్నాడు. అంతేకాదు " రెండు ప్రపంచాల
మధ్య, రెండు స్వభావాల మధ్య, రెండే వర్గాల మధ్య సాగుతున్న సంఘర్షణ " ని గుర్తుపట్టి తన పాత్రను
పృచ్ఛించుకొన్నాడు. '' యుగధర్మం :చైతన్యం-జనహృదయం;పోరాటం '' అని తన అంతర్వాణి వినిపించింది.
'' ఉన్నదొక్క జీవితమే, మానవునిగ వీరునిగా బ్రతుకుము, నరుడా! చరిత్ర నీకోసం ప్రసవ బాధ పడుతున్నది;
భవిష్యత్తు నీ కోసం పడిగాపులు కాస్తున్నది, నీ త్యాగం వృధాకాదు.''..అని సంబోధించుకున్నాడు.దానితో
'' దినమంతా రక్తం ధారవోసి పరిశ్రమించే దీనుల ఒక్కటిగా సమీకరించుట  కోసం నిర్దయగా పరాన్న భుక్కుల
హతమార్చుటకోసం '' ఉద్యమించాడు. '' వర్గ రహిత స్వర్గమ్మును స్థాపించుట తనలోపలి కోరిక; తన తీరని
తపస్సు '' కనుకనే ఆవేశంతో ఎలుగెత్తి పిలుస్తున్నాడు ' కదలండి కదలండి -కదలి పోరండి స్వేచ్ఛకై;-
తుది వెలుగు మానవుడు  బ్రతుకు వీడిందాక! '' ముందుకురకమన్నాడు. తనకు ఆశ, నిరాశ లేదు కనుకనే
' ఒక వీరుడు మరణిస్తే వేలకొలది ప్రభవింతురు ...ఒక నెత్తురు బొట్టులోనే ప్రళయాగ్నులు ప్రజ్వరిల్లు '' నంటాడు.
అంతేకాదు '' ఈ యాగం ఫలిస్తుంది. రాక్షస సంహారోత్సవ మహా క్రతువు ఫలిస్తుంది. తెలుగు గడ్డ సుఖిస్తుంది.
నవ జీవనం సుమిస్తుంది!'' అంటాదు కవి. అవును తప్పదు!
'' రారాజు గాథలకు ఇదె స్వస్థి వాక్యం!
శత్రువుల చరితకిదె అంతిమస్కంధం!
కాల వాహినికిదే నూత్న ఘట్టం ''

'' కమ్యూనిస్తు కవిత్వం సంపూర్ణమైనది. మానవుడు తన ఆవసరాన్ని ఎంత చైతన్యంతో గుర్తిస్తాడో, అంత చైతన్యం
తోటే బాహ్య వాస్తవికతను గుర్తిస్తాడు కనక '' అంటాడి క్రిస్టోఫర్ కాడ్విల్ . ----రాంషా. (సామల్ కోట 2/1949)

1,సమధర్మం: (సమధర్మం, ధ్రువతార, ఖరార్ నామా, మౌనగోష, లోపలి కోరిక, భగత్సింగు, ఫ్యాక్టరీ,
బాడుగ గోడీలు, ఆకలి నాలుకలన్నీ ) 2.బానిసల దండయాత్ర, 3. మలయా ప్రభంజనం
వజ్రాయుధం - ఒక సమాలోచనం - మాదిరాజు రంగారావు విశ్లేషణ
లోపలి కోరిక ( తల్లి - కవి - సంభాషణ)
తల్లి:
నీ హృదయం / నెత్తురు చిందిన గెడ్డయి.తుఫానులో రాలిన/జీర్ణ పత్రమై/ఎగసి ఎగసి, పరితప్తమగుట
దేనికొరకు బిడ్డా?
కవి: నీ బిడ్డలు/దిక్కులేని పిట్టలవలె/చెట్టుకొకరుగా/చెల్లా చెదరీ/గూడులేక, కూడులేక/అల్లాడుట/
చూడలేక తల్లీ!
తల్లి: ఇంత భయోత్పాతంలో/గాఢ నిశాధ్వాంతంలో/ఏగెదవెలాగ బిడ్డా!
కవి: నలుబది కోట్లకు మించిన/సంతానం కన్న తల్లి/ నీ చల్లని దీవెనలో/పురోగమిస్తానమ్మా!
తల్లి: నాపై ప్రస్రించిన/ నీలోపలి కోరిక ఏదో/ చెపుతావా బిడ్డా!
కవి: అమ్మా, చెబుతా వినవమ్మా/ నీ చేతుల బంధించిన/సంకెళ్ళను త్రెంచాలని/నీ సంతతి స్వేచ్ఛలోన/
ఊపిరిపీల్చాలని/దినమంతా ర్క్తం ధారవోసి
పరిశ్రమీంచే దీనుల/ఒక్కటిగా.../సమీకరించుట కోసం తల్లీ!/నిర్దయగా పరాన్నభుక్కుల/హతమార్చుట
కోసం తల్లీ!/ వర్గ రహిత స్వర్గమ్మును/మిర్మించుటకోసం తల్లీ!/ఇది నా లోపలి కోరిక/ఇది నా తీరనీ
తపస్సు!
___________________________________________________
1.10.2013

  

|| గాయబ్ అవుతుంది!||

కపిల రాంకుమార్ || గాయబ్ అవుతుంది!||

తలపులు-తలుపులు
తెరిచినపుడు - వలపులు
తలపులతొ - జతగూడుతాయి

పలికిన - మరులుగ
కులుకులు - మరలుతాయి

పెళసరి - కబురులకు
దళసరి - విరుపులవుతాయి
మరులిక వెడలును
మరలి రావెపుడును!

విసురులు - ఉసురులగు
పరుషపదములగు
సరసము విరసమై
అలకల - ములుకుల
మొలకలగు

మరి అపసవ్యము - హాస్యమైన
చిరలాస్యము - కొరవగు!
చిలువలు - పలువలుగా
పుకారులు - షికారులు చేయ
పడిపోవును - తెగిపోవును!
బంధం యిక  - కనుమరుగై
విరహగీత - ప్రవాహమగు!

కాయమున - గాయము
పూతల మానును
ఎదకు  - గండిపడిన
ఎండినమానై కూలును!

చివురించాలని - అనుకున్నా
త్రుంచాలని  - అనుకున్నా
నీ పైనే ఆధారం
నిలుపుతావో? - నలుపుతావో?
నీ యిష్టం!
నిర్ణీత సమయంలోనే!
నిర్ధిష్ట పర్థిలోనే!
మించితే గాయబ్ అవుతుంది!
________________
30.9.2013 -----సాయంత్రం 5.45